Początki jak zwykle nudne, tak jak przystało na Arkę. Wszystko tak samo się toczy, każdy poród. Różni się to chyba tylko tym, że jeden facet zemdleje, a drugi przetrzyma cały ten widok. Lekarze praktycznie Ci sami, te same miejsce. Ta sama stacja, te same twarze mijane na drodze. Co tu dużo mówić tak naprawdę... Choć tym razem rodzina wcale nie rolnicza, czy klepiąca przysłowiową biedę. Wszak panienka Margharet jest świetnym chirurgiem, natomiast Felicius inżynier jak mało kto. Rodzina wręcz geniuszy, czego więc można się spodziewać po dorastającym już powoli dziecku?
To oczywiste, oczekiwano tego samego. I nikt wcale się nie pomylił, Aidan, bo tak go nazwano przejawiał niezwykłe zdolności i zainteresowanie wszystkim co może "kopnąć prądem". Ot taka zajawka dziecka, serio. Oprócz tego wielki rozrabiaka, miejscowy chuligan, gnojek zadumany w sobie, egoistyczny, wiecznie chodzący z szyderczym uśmiechem.
Tak, sąsiedzi dokładnie w ten sposób opisywali zaledwie siedmioletniego chłopaka! Jakim cudem rósł na kogoś takiego nikt nie wie. Wychowywany w pokoju, miłości, wszystko co można sobie wymarzyć na Arce, posiadał. Niestety, niektórzy już rodzą się zimnymi dupkami, a może tak naprawdę czuł się samotny? Rodzice ciągle w pracy, faktycznie nie odczuwał tego uczucia od nich, a co mu po rzeczach materialnych?
Jakoś życie się toczyło dopóki nie zostali wyrzuceni w przestrzeń kosmiczną. Koszmar dla piętnastolatka, really! Możecie mi uwierzyć! Nigdy nie zapomniał widoku kiedy właz się otworzył, a państwo Blaze zostali wciągnięci w czarną przestrzeń. Za co? Rzekomo za działania przeciwrządowe, a czy to prawda? To już zupełnie inna bajka. Młody Aidan zatem musiał dopiec wszystkim. Czuł tą wewnętrzną potrzebę, że trzeba coś narozrabiać. Skoro rodzice zostali zabici za nic, to on im da powód by go zamknąć! Nadszedł pamiętny dzień, przełamał się przez systemy zabezpieczeń dzięki swojemu małemu komputerkowi, który sam złożył. Podłączył się pod radiowęzeł, wszyscy mieszkańcy zostali tam poproszeni przez "kanclerza" przed swoje własne pokoje. Wiecie jakie zamieszanie robi tyle osób? Ponad trzy tysiące? Ogromne! Strażnicy zostali momentalnie powołani do działania, Blaze spokojnie się poruszał między ludźmi. Tu strzelił komuś w mordę, tu kopnął kogoś w czuły punkt. Jednemu zabrał broń, drugiemu paralizator, trzeciemu radio. Wszystko co dało radę podebrał tym których pobił. Nie były to specjalnie wybierane cele, ot tak po prostu. Dla hecy!
Wiadomo jednak jak to się skończyło, przymknęli go, siedział w zamknięciu tyle czasu, trenując swoje ciało z braku innych ciekawszych zajęć. Sielanka, co? Nic nie robisz, żreć dają, możesz sobie spać, własny pokój, hah! No nic nie trwa wiecznie, zabrali go z celi, wsadzili na Exodus. Sam był na początku w wielkim szoku, nie wiedział co dokładnie się dzieje, nie rozumiał czemu akurat on. Potem wylądowanie, wyjście na zewnątrz, zaczerpnięcie świeżego powietrza! Gdy tylko poczuł to w swoich płucach zniknął, najprościej w świecie zniknął wszystkim z oczu, wybiegł w las tak, że nikt nie zauważył jego braku. Wrócił po jakimś czasie z nowymi doświadczeniami, poznając część lasu wokół obozu i odkrywając kilka innych tajemnic Ziemi.

- Walka wręcz - od małego wpadał w bójki i co nieco się już wyuczył.
- Ma szerokie pojęcie na temat urządzeń elektrycznych, składanie ich, przełamywanie zabezpieczeń i wszelkiego tego typu dyrdymały nie sprawiają raczej problemów.
- Jest genialnym sprinterem, serio! Biega jak mało kto, a jego kondycja przebija wielu.
- Logicznie myślący chłopak, a na dodatek niezwykle spostrzegawczy!