Con urodził się na Arce jako syn mechanika i kucharki. Zgodnie z zasadami był ich jedynym dzieckiem, które zresztą przyniosło im wiele radości. Dorastał spokojnie, bawiąc się z resztą spośród dzieciaków mieszkających w pobliżu. Był bardzo wyczulony na wszelkie przejawy łamania prawa, głównie przez ojca, który ciągle o tym mówił. Con wpatrzony w swojego tatę, jeszcze bardzo dziecinny brał to wszystko za świętość. Jednak fakt, że mieszkali w kosmosie nie zmieniał tego, że dzieciaki w jakimś wieku przeżywają okres dojrzewania. I buntu.
Conley z wyciszonego, spokojnego i ułożonego chłopca stawał się cichym buntownikiem i marzył o tym, żeby wydostać się z tego miejsca. Życie na Arce nie było specjalnie fascynujące. Niby kosmos, przestrzeń, wszechświat, a jednak to wszystko było tak ograniczone, ciasne i klaustrofobiczne. Marzenie oryginalne nie było. Młodzi w większości musieli dojrzeć do tego, że na Arce istniały zasady, których trzeba było przestrzegać aby przetrwać, współistnieć, nie pozabijać się wzajemnie na tak niewielkiej przestrzeni.
Ale wydostanie się było nieosiągalne. To było najbardziej frustrujące. To, że nie mógł po prostu trzasnąć drzwiami i wyjść. Nie mógł uciec, ani zrobić niczego innego. Więc pokonując siebie jakoś się dostosował. Kiedy zaczął szkolić się na mechanika – jego matka zachorowała. Była leczona, ale nie mogła pracować, a odzyskiwanie sił szło bardzo polowi i opornie, a Conley bezradnie patrzył jak jego matka słabnie z dnia na dzień. Więc rzucił mechanikę i załapał się do stołówki. Robota była łatwiejsza, udostępnił miejsce innemu dzieciakowi do szkolenia, a on sam idąc za swoją pokrętną logiką mógł podkradać jedzenie, aby Bianca doszła do siebie.
Wmawiał sobie, że to załatwi sprawę, ale za trzecim lub czwartym razem został przyłapany. Miał siedemnaście lat i trafił do więzienia żeby po roku zostać wyrzuconym z Arki. W międzyczasie jego matka odeszła, a on po części zrezygnowany i po części uspokojony czekał na stracenie.  Do stracenia jednak nie doszło – znalazł się wśród setki więźniów, która miała polecieć na ziemię. Przerażenie przemieszało się z fascynacją i jakąś nadzieją na to co ich czeka na dole. Jego marzenie o wydostaniu się z Arki niespodziewanie miało się spełnić.

Przez jakiś czas pomagał w kuchni w zamian za swoją mamę, może nie długo, ale zdołał dowiedzieć się parę rzeczy na temat przygotowywania pożywnych posiłków - zresztą przez całe życie obserwował ją w kuchni. Ponadto ma zdolności mechaniczne, często chodził z ojcem do pracy i najpierw obserwował, później odrobinę pomagał, w końcu rozpoczął szkolenie, z którego zrezygnował. Ponadto jest dobrym obserwatorem, potrafi słuchać i czasem wyłapać z kontekstu coś więcej niż inni.