Niestety narodziny Astrid nie były tak wielkim szczęściem, jak mogłoby się wydawać. Byłą to wręcz kara Boska, która spotkała nieszczęśliwą matkę, bowiem powoli rozwijające się życie pod jej sercem z miesiąca na miesiąc stawało się coraz bardziej uciążliwe. Margaret oczywiście nie znała swojego partnera, a przynajmniej nie widziała, który z nich może być potencjalnym ojcem. Tak, tę kobietę śmiało można nazwać dziwką. Sprzedającą swoje ciało za wszystko co potrafiło nieźle odurzyć. Wiec czemu władza nie potrafiła zrobić z nią porządek? Ano dlatego, że Margaret miała w rękawie ogromnego asa – urodę. Potrafiła owinąć sobie wokół palca każdego mężczyznę, oferując przy tym układ nie do odrzucenia.
W sumie gdyby spojrzeć na to z innej strony zrzucenie balastu, w formie ciąży miało swoje plusy. Margaret w końcu mogła korzystać z życia, wracając od swoich ulubionych zajęć. Jak też idzie się domyśleć była beznadziejną matką. Co prawda do ósmego czy siódmego roku życia o tyle, o ile sprawowała nad nią piczę, jednak im starsza się robiła tym rzadziej bywała w ‘domu’. Młoda dziewczynka musiała, więc sama poznawać ‘świat’ i na własnej skórze poczuć, że ogień może sparzyć. W sumie gdyby się głębiej zastanowić wyszło jej to na dobre. Ekstremalnie trudne warunki i dość specyficzne towarzystwo, w jakim była zmuszona się obracać, nieźle zahartowały jej osobowość i pozwoliły nabrać pewnych umiejętności. Tak jak w przypadku matki, uroda była jej najsilniejszą bronią, jednak Astrid nie wykorzystywała jej do prostytuowania. Niewinne rysy otwierały drzwi na wiele więcej możliwości. W końcu kto będzie sądził miłą, bezbronną dziewczynkę, nieprzeklinającą, mówiącą każdemu dzień dobry i uśmiechającą się ‘całą twarzą’ o kradzież, czy przemyt nielegalnych rzeczy? Zaufanie jakie zdążyła zbudować wśród mieszkańców Arki było tak ogromne, że wystarczyła smutna minka, by ktokolwiek się zainteresował i nachalnie służył pomocą. Była wręcz nietykalna, bo dziwne donosy odnoście tego w co tak naprawdę się bawi blondynka zostawały szybko ignorowane.  Z czasem Astrid stała się uciążliwa dla matki. Margaret zaczynała być zazdrosna o dziewczynkę. O to jak wszyscy za nią przepadali, jak zachwycali się urodą. Nie chciała zostać zrzucona z piedestału przez własne dziecko, które zaczęło radzić sobie lepiej od niej, na dodatek nie uciekając się do skrajnych środków. Pewnego dnia wrzuciła dziewczynie sporą paczkę morfiny do kurtki. Miała zamiar ją wsypać. Podczas rewizji Astrid została zatrzymana przez strażników. Matka wskazała ją jako winną. Nie miała żadnych szans na obronę, jako, że strażnik był kochankiem jej matki. Została przeniesiona do sektora więziennego. Udało jej się uniknąć kary śmierci, jako, że była niepełnoletnia.
Ucieczką od monotonnego życia na Arce okazała się misja, mająca na celu wysłanie młodocianych przestępców na Ziemię. Ruszyła z całą setką do statku, nie decydując się nawet na pożegnanie z matką.

Manipulacja/Kłamstwo/Dyplomacja – Przez życie w dwóch skrajnie różnych środowiskach społecznych, Astrid musiała nauczyć się ‘przetrwania’, tak aby żadna ze stron nie była jej wroga. Niestety dziewczyna nie była na tyle silna fizycznie, aby poradzić sobie z kimkolwiek w starciu jeden na jeden. Dlatego słowa były jej bronią. Wysoka charyzma oraz empatia pozwalały dobierać je tak idealnie, że rozmówca po prostu jadł jej z ręki. Do takiego stopnia, że część ludzi, wstawiała się za nią by nie skazywali ‘małej Astrid’.



Zwinność/kradzież - Astrid nigdy nie potrafiła stworzyć podstawowych rzeczy, które z pewnością ułatwiłyby jej życie, a jak już próbowała okazywały się zwykłymi szmalcami. Dlatego postanowiła zająć się kradzieżą. Zawsze gdy podczas jakiekolwiek pracy nie dostawała wyznaczonego wynagrodzenia, brała sobie co nie co z dobytku nieszczęśnika. Oczywiście w niezauważony sposób, a jeśli nawet szybko potrafiła zniknąć między korytarzami, bądź w ekspresowym tempie wejść do szybu wentylacyjnego.