bardzo pozytywny

Savannah i Pyxis znają się... od kiedy tylko pamiętają. Chociaż często różne prawie jak ogień i woda, nie potrafiły sobie wyobrazić życia bez siebie nawzajem. To właśnie dzięki niej, Savy w ogóle zdawała sobie sprawę, że istnieje w niej ta trochę niegrzeczna, nieco buntownicza część jej samej. Coleman podziwiała w przyjaciółce, jak ta potrafiła głośno i wyraźnie mówić "nie" wszystkim i wszystkiemu, z czym się nie zgadzała, podczas gdy ona sama raczej starała się podporządkować, nie walczyć.
Pyxis była pierwszą osobą, o której Savannah pomyślała w dniu, kiedy zabiła swojego ojczyma. Razem próbowały sobie z tym poradzić, naprawić sytuację i w końcu razem też trafiły do więzienia. Nie widziały się od tamtego czasu. Sav bardzo za nią tęskni i cholernie jej brakuje, ale jednocześnie obawia się, że to co się stało tuż przed aresztowaniem, ostatni rok oraz to, co się przez ten czas działo, mogło mocno zaważyć na przyszłości ich przyjaźni.