Deimos urodził się w rodzinie wojowników, którzy może i nie należeli do najbardziej znanych, ale byli bardzo szanowani w TonDC, gdzie od lat żyli. Narodziny chłopca spotkały się z wielkim szczęściem jego rodziców. Wierzyli, że ich pierworodny będzie wyrośnie na silnego mężczyznę i będzie, kontynuując rodzinną tradycję, dobrym wojownikiem. Nic więc dziwnego, że od najmłodszych lat Deimos był szkolony, żeby dołączyć do wojowników. Zarówno jego matka, jak i ojciec, nie tylko biegle władali bronią, ale też płynnie mówili po angielsku, a także poznali podstawowe zasady lecznictwa. Kiedy Deimos miał trzy lata, dostał swój pierwszy (co prawda drewniany, ale zawsze to coś) miecz, którym ćwiczył, w formie zabawy. Rodzice nie mogli być bardziej dumni ze swojej latorośli, bo mimo że nie naciskali na niego, to i tak czasami poprzez zabawę, czasami w ramach nauk, chłopak chłonął ich nauki jak gąbka. Szybko się okazało, że starania rodziców nie poszły na marne i Deimos, bardzo szybko posiadł sztukę nie tylko władania mieczem, ale też okazał się naprawdę dobrym strzelcem. Zawsze marzyło mu się zrobienie własnego łuku, jednak mimo swoich zdolności posługiwania się tym rodzajem broni, nie był zbytnio uzdolnionym budowniczym i nigdy nie udało mu się tego osiągnąć. Już jako dziecko był zabierany na polowania, gdzie nie tylko uczył się jak zdobywać pożywienie, ale także jak je przyrządzić. Acantha dobrze wiedziała, że duża część wojowników potrafi sobie upolować zwierzę, ale miewa problemy z przygotowaniem go do spożycia, dlatego też postanowiła nauczyć tej przydatnej umiejętności swojego syna. Deimos nigdy nie stał się najlepszym kucharzem, jednak potrafi sobie całkiem nieźle nie tylko przygotować mięso do gotowania, ale również je ugotować. Nie było się co dziwić, że chłopak został w końcu dostrzeżony przez jednego z generałów i w końcu, mając 14 lat, dołączył do wojowników ludzi lasu. Cała rodzina była przeszczęśliwa, bo mimo że wszyscy mieli nadzieję, że w końcu do tego dojdzie, to jednak kamień spadł im z serca, że kolejny ich potomek ma szansę na wielkość. Deimos wciąż ciężko pracował i ćwiczył pod czujnym wzrokiem ojca, żeby stać się jak najlepszym. Mając trochę ponad 20 lat został wybrany na zwiadowcę, a parę lat później stanął na ich czele. Nigdy nie chciał zostać generałem, uważając, że jest to zbyt wielkie obciążenie i zdecydowanie zbyt duża odpowiedzialność, jednak przewodzenie grupką zwiadowców bardzo mu odpowiadało. Wiele lat ciężkiej pracy opłaciło się i Deimos zdobył szacunek mieszkańców wioski, a także uznanie najważniejszych wojowników. Obecnie wciąż pełni nienagannie swoje obowiązki, jednak nie dążąc do osiągnięcia więcej, niż już osiągnął. Naprawdę bardzo mu dobrze z tym, co ma.

Jak przystało na wojownika Deimos doskonale porozumiewa się w języku angielskim, a także posiadł umiejętność czytania i pisania w tym języku. Lata treningów zaowocowały i teraz mężczyzna potrafi posługiwać się prawie każdym dostępnym Ludziom Lasu rodzajem broni. Miecze, sztylety, noże i łuki nie są mu obce. Kuszą i włócznią również potrafi władać, jednak nie są to jego ulubione przedmioty i znacznie lepiej czuje się z mieczem w ręce, albo łukiem przerzuconym przez plecy, niż z włócznią. Posiadł także sztukę kamuflażu i bezszelestnego poruszania się po lasu, co chyba nikogo nie powinno dziwić, skoro dowodzi zwiadowcami. Polowanie nie stanowi dla niego żadnej trudności, tak samo jak przyrządzanie posiłków. Ponadto jest całkiem niezłym jeźdźcem i zna się trochę na roślinach leczniczych. Co prawda uzdrowiciel z niego żaden, ale większych trudności z opatrzeniem rany mieć nie powinien. Jest znakomitym tropicielem, a także ma świetny zmysł orientacji.