Smith obudziła się kiedy poczuła jak ktoś wciska się obok niej do łóżka. Była zmęczona więc mrużąc oczy zerknęła na dziewczynkę, w której rozpoznała jedną ze swoich najnowszych podopiecznych. Mrugnęła kilka razy i przesunęła się lekko robić dziecku miejsce. Przygarnęła ją do siebie i zasnęła przytulając twarz w jej miękkie włosy. Sama doskonale pamiętała pierwsze dni w opiece.
Do grupy opiekuńczej trafiła kiedy miała sześć lat. Na początku nie znała powodów – musiała to zaakceptować i z pomocą swojej ówczesnej opiekunki po jakimś czasie przyzwyczaiła się do nowego życia. Nie dociekała co się stało z jej rodzicami, dopiero później z wiekiem zaczęła zadawać pytania i w końcu dowiedziała się, że zostali straceni za zdradę. I to by było na tyle, to jej wystarczyło żeby zrozumieć, że jej rodziną była grupa, bo jej rodzice woleli ryzykować swoje życie niż dbać o siebie nawzajem i córkę. Miała do nich ogromny żal. Ten żal właściwie dalej nie minął.
Pochodziła z dość wysoko postawionej rodziny, ale w opiece to nie miało żadnego znaczenia. Była po prostu jedną spośród sierot. Ale nie było jej tam źle, dzieciaki trzymały się razem. Jako jedyne na rce mogły odczuwać więzy niemalże jakby posiadali rodzeństwo. Oczywiście zdarzały się osoby, które się buntowały, które dokuczały, bo znalazły się w opiece jako nastolatki, ale to mijało, albo i nie i po ukończeniu pełnoletniości znikali z ich życia.
Kiedy Smith dorastała mimo wszystko, mimo bliskiej więzi – chciała się oderwać trochę od tego miejsca. Głęboko wierzyła, że jej przeznaczeniem jest być medykiem – koniec końców, wymiękła. Szybko odkryła, że to nie jej powołanie. Jej powołaniem było być przy tych dzieciakach, prowadzić je tak jak ktoś wcześniej prowadził ją.
Postanowiła połączyć opiekę z nauką. Byłą pojętna, bardzo szybko wyszkoliła się na opiekuna. Trochę później mogła się tez nazywać pełnoprawną nauczycielką klas najmłodszych.
Czas wśród dzieciaków mijał jej naprawdę szybko. Pochłaniały jej cały czas, ale to nie było problemem. Przywiązywała się do nich szybko, tak samo jak one do niej. Te, które opuściły już grupę opiekuńczą często wracały żeby pomóc, posiedzieć.
Tylko ostatnio głowę Smith zaprząta myśl co się dzieje z pewną dziewczyną, która z powodu swojej lekkomyślności trafiła do odosobnienia.

Posiada dużą wiedzę historyczną i praktyczną, jest nauczycielem klas młodszych na Arce od kilku lat.
Dobrze łapie kontakt z dziećmi, młodzieżą. Z ludźmi w ogóle - po prostu tak ma.
Posiada pewną ograniczoną wiedzę medyczną - kiedyś szkoliła się na lekarza, poza tym musi być obeznana przy takiej ilości dzieciaków jakie ma pod swoją opieką.